Krzesła, 2006

fotografia barwna, druk solwetowy, folia na PCV; grubość 5 mm, 119 x 249 cm;
sygn., dat. i opisana na odwrocie, wydruk autorski, nakład: 2/2;
Fotografia eksponowana na wystawie i reprodukowana w katalogu: Ryszard Waśko. Portret pocięty i cd.,
Senatorska - Galeria Sztuki Współczesnej, Warszawa 2008, s. 48, il. 64.


Artysta multimedialny, kurator, animator życia artystycznego, pedagog. Urodził się 21 lutego 1947 roku w Nysie.
Na jego twórczość składają się filmy, fotografie, wideo, malarstwo i rysunek. Studiował na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej w Państwowej
Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. W latach siedemdziesiątych był współzałożycielem Warsztatu Formy Filmowej. Wykładał też
w PWSFTviT (1970-1983). W latach 1990-1992 był dyrektorem programowym P.S.1 Museum oraz Institute of Contemporary Art w Nowym Jorku.
W latach 1997-1999 przewodził Międzynarodowemu Stowarzyszeniu Artystów (IKG) z siedzibą w Kolonii.
Prezentowana fotografia eksponowana była na wystawie: "Portret pocięty i cd." to ekspozycja fotografii Ryszarda Waśko w Galerii Senatorska w 2008
roku. Była to pierwsza wystawa indywidualna artysty w Warszawie od 1975 roku. Wystawa ta obejmowała prace z lat 70, 90 - tych, a także twórczość
współczesną.
Waśko od początku swojej drogi artystycznej porusza się płynnie po różnych dziedzinach sztuki, od malarstwa, video, instalacji, a na fotografii kończąc.
Jako przedstawiciel awangardy lat 70 - tych szukał i nadal szuka narzędzia, które najbardziej odpowiadałoby mu w wyrazie artystycznym. Z łatwością
operuje różnymi mediami, w malarstwie "przemyca" video i odwrotnie. Pokazuje znany nam świat obrazkowy w przekształcony sposób, kadry
z przemówień polityków, ważne wydarzenia społeczne ukazuje w zmienionej formie. Namalowany pędzlem obraz imitujący transmisję telewizyjną,
zarejestrowany jest jako piksel, nie czysty obraz - integralna wartość przekazu, ale jako denerwujący, nieostry kadr zamknięty w pikselu. Waśko z pełną
premedytacją bawi się znakiem plastycznym, wychodzi poza utarte ramy obrazu. Efekt ten widoczny jest nie tylko w jego malarstwie, ale także, a może
przede wszystkim w fotografii.