Szabla francuska oficera szwoleżerów, wz. AN-XI, w pochwie

stal, mosiądz, drewno, skóra; dł. głowni 82 cm, dł. całk. 95,5 cm, krzywizna 5 cm, dł. w pochwie 102 cm.
Solingen, 1800-1814
Głownia stalowa, z szerokim zbroczem, w partii zastawy szmelcowana na granatowo, z pisanymi złotem floraturami i panopliami, odmiennymi na obu płazach. U nasady wewnętrznego płazu na tle łuku z promieniami napis:
„Solingen”; z drugiej strony głowni: „P. Knecht”. Jelec mosiężny, krzyżowo-kabłąkowy z dwoma obłękami; tylne ramię zakończone wolutą; wąs soczewkowy. Rękojeść drewniana, obciągnięta skórą, z 15 karbami, w oplocie z warkoczowo
skręconego drutu. Głowica owalna, kapturek z długim warkoczem. Pochwa stalowa, z dwiema ryfkami z brajcarkami (wgniecenie blachy w połowie długości).
Szabel takich używali polscy oficerowie służący w szeregach armii napoleońskiej. Stan oryginalny, bez ingerencji konserwatorskich.