Naginata - drzewcowa broń japońska, z pochwą

krótkie, stalowe, jednosieczne żeleźce - lekko zakrzywione, z ością; bruzdeczka i zbrocze pokryte czerwoną laką; na jednym z płazów wyryty i zapuszczony czarną farbą znak - ideogram pisma japońskiego; u nasady - miedziana skuwka - habaki; na styku ostrza i długiego, bambusowego drzewca o owalnym przekroju - prostokątna tsuba stalowa o falistych krawędziach i długa tuleja mosiężna, z kolistym znakiem; drzewce w górnej partii -oplecione drutem tworzącym regularne karby pokryte czerwoną laką i wzmocnione ponadto trzema mosiężnymi pierścieniami; pochwa drewniana, oklejona papierem pokrytym fakturowaną, czerwono-złotą laką, z mosiężną skuwką na krawędzi; na dolnym końcu drzewca - ozdobnie wykrojona, wysoka skuwka mosiężna; bambus, stal, mosiądz, miedź, laka; żeleźce dł. 40 cm, drzewce z tsubą 190 cm; całość w pochwie 231 cm.
Japonia, XX w.

Pierwotnie broń chłopska, od XII w. używana przez regularne formacje wojskowe, głównie piesze. W okresach późniejszych stała się głównie bronią dworską towarzysząc uroczystym ceremoniom i paradom. Służyła też do ćwiczeń szermierczych kobietom z rodzin samurajskich.
Współcześnie używana do walk sportowych [naginata-do].