Szabla polska, tzw. kościuszkowska, w pochwie

głownia stalowa, z przygrzbietową bruzdeczką i obustronnie ciągnionym, szerokim, długim zbroczem; jelec krzyżowo-kabłąkowy, stalowy, z przydaną
prostokątną tarczką o ściętych narożach; kabłąk załamany dwukrotnie pod kątem prostym; w górnej partii lekko rozszerzony, z nałożoną po zewnętrznej
stronie owalną tarczką z orłem, inkrustowanym srebrem; rękojeść w skórzanym poszyciu; głowica stalowa, płaska, kapturek fazowany, z długim warkoczem;
pochwa łubkowa, obszyta skórą, z okuciami: długą szyjką z brajcarkiem, ryfką z brajcarkiem i wysokim trzewikiem zakończonym podkowiastą ostrogą;
stal, drewno, skóra, srebro; dł. głowni 83,5 cm, dł. całk. 98 cm, krzywizna 4,6 cm; dł. w pochwie 100,5 cm.
Polska, k. XVIII w.
Do obiektu ekspertyza prof. Z. Żygulskiego.