Szabla turecka, w pochwie

głownia stalowa, damastowa, gładka (ze śladami głębokich wżerów); jelec krzyżowy, mosiężny; wygięte esowato ramiona, wąsy miernie długie fazowane; od strony zewnętrznej na skrzyżowaniu ramion i wąsów - turkusowy kaboszon, a na końcu ramion - wprawione w woluty niewielkie oczka agatowe (?); rękojeść w okładzinach z czernionego rogu, zdobionych rombami i ćwieczkami mosiężnymi; ptasia głowica z mosiężnym „okiem” wokół otworu na temblak; pochwa z drewnianych łubków, pokryta skórą (szew maskowany ozdobną listwą mosiężną) i mosiężną blachą tworzącą wysoki trzewik i długą szyję z głęboką szczeliną; dwie ryfki z brajcarkami; po zewnętrznej stronie pochwa bogato zdobiona dużymi i małymi, kameryzowanymi guzami (brak dwu dużych guzów
na trzewiku, w części opraw brak kamyków);
stal damastowa, mosiądz, róg, drewno, skóra, turkus, agaty;
dł. głowni 62 cm, krzywizna 9,2 cm, dł. całkowita 76 cm, w pochwie 78 cm.
Turcja, XVIII w.