Kufel późnobarokowy

na kolistej stopie ozdobionej półwałkiem z korpusem cylindrycznym dekorowanym repusowanym i grawerowanym ornamentem rocaillowym, skośną kratką, muszlami i ceownikami na tle groszkowanym z wmontowanymi 12 monetami z profilem sułtana (?) i napisem łacińskim BARBA ROSSA na awersie i napisem arabskim na rewersie; z boku mięsiste, wolutowe ucho połączone z płaską nakrywką, ozdobioną półwałkiem z wmontowanymi 6 monetami (m.in. grosz polski Zygmunta III) i zwieńczoną pełnoplastyczną figurką leżącego jelenia;
srebro częściowo złocone, sygnowane (znak złotnika trudno czytelny, znak miejski z lat 1745-66); wys. 19,3 cm, szer. 14, średnica stopy 10 cm; waga 600 g.
Gdańsk, 1759 lub 1761, probierz J. Haase

Kufel jest najprawdopodobniej dziełem złotnika gdańskiego Johanna Gottlieba Jödego (mistrz 1739, zm. 1751)

NUMIZMATY (oprac. dr Anna Frąckowska)
Dwanaście identycznych medali na korpusie, uwidocznionych jest od strony awersu, który przedstawia brodate popiersie mężczyzny w turbanie, z legendą „BARBA – ROSSA”. Wizerunek odnosi się do sławnego tureckiego pirata, a następnie admirała floty osmańskiej z czasów sułtana Sulejmana Wspaniałego, Cheir-ed-Dina (Haireddina) zwanego Barbarossa (ok. 1467 – 1546), który podporządkował sobie Algierię i Tunis, dwa razy odnosił walne zwycięstwa nad flotą cesarską, a nawet uczestniczył w rozgrywkach politycznych pomiędzy chrześcijańskimi państwami Europy1. Upamietniające tę postać srebrne medale zostały wybite ok. 1535 r. w  Niemczech ze stempli przygotowanych przez Ludwiga Neufahrera.