Szabla polska szeregowego kawalerii

wz. 1934;
Trzon rękojeści wyprofilowany do dłoni, z dwoma okładkami z drewna bukowego, skośnie karbowanymi, mocowanymi dwoma wkrętami. Głowica wysunięta do przodu, okryta krótkim, mosiężnym kapturkiem, z wkrętem na szczycie mocującym trzpień. Głownia stalowa, szlifowana szeroką strudziną i rowkiem na przygrzbieciu. Szabla bez pochwy. Na płazie zewnętrznym bite u nasady „S. wz. 34”. Na płazie wewnętrznym bite u nasady „H.LUDWIKÓW/KIELCE”.
Na grzbiecie bite w owalu K/2 oraz numer 6325, dł. całkowita 958 mm; dł. głowni 826 mm; krzywizna 33 mm.
Polska, Huta Ludwików, lata 30-te XX w.
Na szczególną uwagę zasługuje idealny stan zachowania tej szabli.