Św. Jan Ewangelista

drewno lipowe polichromowane, podstawa drewniana wtórna, wys. 73 cm.
Polska(?), ok. poł. XVI w.

Figura przedstawia św. Jana Ewangelistę, o typowym młodzieńczym wyglądzie, z bujnymi, trefionymi włosami, odzianego w przepasaną i zapiętą pod szyją szatę spodnią oraz płaszcz - zarzucony na prawe ramię, a spowijający obszerną połą lewe kolano. Pełna smutku twarz i złożone modlitewnie ręce wskazują na pochodzenie figury z grupy Ukrzyżowania, być może z belki tęczowej niewielkiego kościoła. Rzeźba sytuuje się na pograniczu stylowym między późnym gotykiem, a nowożytnym już kształtowaniem formy. Proporcje, hieratyczna postawa i ukształtowanie głowy, zwłaszcza twarzy, wywodzą się z rzeźby średniowiecznej, elementem nowatorskim jest natomiast miękkie, kaskadowe fałdowanie płaszcza.