Szafa sieniowa barokowa

o konstrukcji wieńcowej, prostych bokach i froncie, dwuskrzydłowa, zwieńczona bogato profilowanym, wypiętrzonym wieńcu górnym z ażurowym, rzeźbionym kartuszem po środku, wsparta na czterech toczonych nogach, o kształcie gruszkowatym. Całość bogato dekorowana rzeźbą, fornirowana i intarsjowana. Korpus o konstrukcji ramowej z płycinami (podwójnymi na skrzydłach drzwi i plecach oraz pojedynczymi na bokach). Front i wieniec dolny podzielone na dwie osie trzema pilastrami dekorowanymi liśćmi akantu. Wieniec dolny z imitacją podziału na dwie szuflady. Kartusz zbudowany z liści akantu, w których po środku kobieta trzymająca róg obfitości po prawej i palmę po lewej stronie, pod nią uskrzydlona główka anielska, a nad nią korona podtrzymywana przez putta. Na skrzydłach drzwi i frontowej ściance wieńca dolnego poduchy o formach geometrycznych (na skrzydłach wydłużone gwieździste, a na wieńcu dolnym wydłużonymi sześciobokami) ujęte na obrzeżach profilowaną listwą, a w narożach liśćmi akantu. Po środku skrzydeł drzwi intarsjowane ośmioramienne gwiazdy z wpisanymi pośrodku wielopłatkowymi rozetami. Na licach pseudo- szuflad lwie głowy (uchwyty). Zamek stalowy, kuty, dwuryglowy z repusowaną puszką zakrywającą sprężynę. konstrukcja - dębina, sosna; snycerka - dębina; intarsje - czarny dąb, dąb wzorzysty; wymiary - 246 x 218 x 92,5 cm Europa północno-wschodnia (Prusy Królewskie - Gdańsk?), konstrukcja - 2 ćw. XVIII w, wzbogacona dekoracją snycerską w 80. - 90. latach XIX w. Typowa dla tego regionu i czasu forma wielkiej szafy z przeznaczeniem do postawienia w sieni, mebla luksusowego i reprezentacyjnego, świadczącego o zamożności domu. Szafę poddano gruntownej konserwacji (oczyszczenie, politurowanie, dekoracja rzeźbiarska).