Sekretera - biurko

na stołowej podstawie barokowej; o prostych bokach i falistym froncie, dwuczęściowe, z wieloszufladową nastawą z centralną szafką, częścią środkową z ukośnie ułożoną klapą oraz stołową podstawą z trzema szufladami, fornirowane, bogato intarsjowane. Nastawa wąska, z wybrzuszonymi licami dwunastu szuflad bocznych flankujących proste lico skrzydła drzwi szafki i ujmujących je dwóch szuflad. Każda z osi zwieńczona osobnym czernionym profilowanym gzymsem. Podstawa wsparta na czterech graniastych, zbieżnych nóżkach, spiętych, krzyżowym, falistym wiązaniem, opartych na czterech spłaszczonych, żłobkowanych kulach. Lica szuflad, boki, skrzydło drzwi, klapa z obramieniem, z geometrycznymi polami ujętymi żyłkami i wstęgą. Na skrzydle drzwi intarsjowana dekoracja z koszem z kwiatami ustawionym na stoliku, z podwieszonym baldachimem u góry; a na klapie w okręgu ptaszek. Konstrukcja - sosna; fornir - orzech; intarsje - orzech, dąb czarny, jawor; inkrustacja - masa perłowa; 201,5 x 105 x 73 cm Mebel wykonany ok. 1720 - 1740, najprawdopodobniej na terenie między południowymi Niemcami, a Austrią i Czechami, o czym świadczy typowa dla tego rejonu forma (nastawa sekreterowa na stołowej podstawie powiązanej krzyżowym wiązaniem z falistych łączyn oraz kompozycja na skrzydle drzwi z bukietem kwiatów pod baldachimem) i dekoracja (intarsja z falistej wstęgi tworzącej dekoracyjne pola). Sekretera wykonana została w warsztacie na obrzeżu dużego ośrodka stolarskiego, na co wskazuje kompozycja i forma dekoracji intarsjowanej. Bardzo rzadki model na polskim rynku antykwarycznym. Wartość mebla podwyższa dobry stan zachowania, nie zniszczony naprawami i konserwacjami.