Szabla "karabela"

w typie tureckiej szabli "pala" Głownia stalowa, masywna, zapewne z początków XVIII wieku, dług. 674 mm, szer. przy nasadzie 33 mm, z wygięciem 22 mm, grubości na grzbiecie przy nasadzie ok. 9 mm, zwężająca się do ok. 7 mm, zakończona szerokim (40 mm) obosiecznym piórem. Szlifowana na obu płazach wzdłuż grzbietu w dwie bruzdy, w których wybite zostały niewielkich rozmiarów znaki w postaci słońc, sierpów i liter Z. Oprawa rękojeści karabelowa, zdecydowanie późniejsza, zapewne z końca XVIII lub I poł. XIX wieku. Trzon rękojeści wykonany z dwóch okładzin z kości słoniowej ciętych w wypukłe szewrony, mocowanych trzema nitami z główkami srebrnymi w kształcie kwiatowych rozetek. Głowica lekko rozszerzona w kształcie stylizowanej głowy ptaka. Jelec mosiężny, srebrzony, wygięty ku dołowi w typie orientalnym, z ramionami spłaszczonymi na końcach i uformowanymi w formie stylizowanego akantu. Po zewnętrznej stronie ozdobiony dekoracją wiciowo kwiatową oraz trzema turkusami w oprawie kaboszonowej - większym osadzonym na krzyżu i dwoma mniejszymi na końcach ramion. Po wewnętrznej skromną dekoracją kwiatową. Brak pochwy. Stal, mosiądz, srebro, kość słoniowa. Dług. całk. b. pochwy - 814 mm. Ziemie Rzeczypospolitej Obojga Narodów zagarnięte przez Austrię po I rozbiorze. Koń. XVIII, I poł. XIX wieku.