Szabla arabska, marokańska "nimcha",

paradna z II poł. XIX w. Głowna stalowa dług. 778 mm, szer. na nasadzie 30 mm, z wygięciem na 13 mm, z krótką nasadą wydzieloną niewielkim progiem. Oba płazy wklęsło szlifowane w długie bruzdy, szerokości ok. 7 mm, biegnące od jelca aż do sztychu. Na nasadzie po obu stronach wybita głęboka punca. Dodatkowo na stronie wewnętrznej wybity jest, słabo widoczny znak połksiężyca. W bruędzie słabo widoczne, prawie niedostrzegalne znaki, być może litery. Oprawa rękojeści w stylu marokańskiej #nimchy#. Jelec stalowy, krzyżowo kabłakowy, z kabłakiem załamanym pod kątem prosty, sięgającym głowicy. Tylne ramię wygięte ku dołowi. Poniżej rodzaj oślej podkowy z dwóch ramion wygiętych ku dołowi analogicznie do tylnego ramienia jelca. Ramiona zakończone łezkami w kształcie kropli, ozdobionymi srebrną inkrustacją. Kabłak ozdobiony jest srebrną płytka z deseniem linearnym. Trzon rękojeści wraz z głowica stylizowaną w kształcie głowy lwa odlane w całości ze srebra i ozdobione cyzelowanym, gęstym deseniem wiciowo roślinnym. Pochwa wykonana podobnie jak rękojeść ze srebra niskiej próby, złożona z pięciu elementów. Szyjka, część środkowa i trzewik zdobione identycznie jak trzon i głowica rękojeści. Części przedzielające je z motywem pieczęci Salomona, o powierzchni pokrytej czarną masą (siarczek srebra ?) zmieszaną z opiłkami srebra, dodatkowo zdobione są dekoracją z kości i masy perłowej. Przy pochwie trzy ryfki. Dwie na jednym poziomie przy obu krawędziach szyjki, jedna na części środkowej, ozdobnie wycinane w motywy akantu z podobnie wykonanymi uszkami do zawieszenia. Trzewik pochwy zakończony ostrogą wykonaną analogicznie do ryfek. Stal, srebro, masa perłowa, kość. Długość całk. b. pochwy 957 mm; w pochwie 1040 mm. Waga: b. pochwy 921 g; w pochwie 1658 g. Płn. Afryka. Marokko. II poł. XIX w.