Adam i Ewa, 1917

litografia barwna, papier litograficzny o wysokiej gramaturze; 54 x 18 cm (kompozycja), 70 x 50 cm (arkusz);
sygn. na płycie pod kompozycją p. d. "Gustav Klimt" oraz numerowana ołówkiem „141/200”. Sucha pieczęć: „S.P.A.D.E.M. Paris” (SPADEM jest francuskim odpowiednikiem polskiego ZAIKS).
Obraz ten stanowi centralny punkt największej na świecie kolekcji dzieł Gustava Klimta w Galerii Austriackiej w wiedeńskim Belwederze.
Gustav Klimt - austriacki malarz i grafik, symbolista. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli secesji, przedstawiciel wiedeńskiego modernizmu.
Od około 1890 roku Klimt zaczął coraz bardziej rozwijać swój niepowtarzalny, ekspresjonistyczny styl, który wyróżniają charakterystyczne, płaskie ornamenty. W 1890 roku wystąpił ze stowarzyszenia artystów Künstlerhaus i wspólnie z innymi twórcami założył Secesję Wiedeńską. Stowarzyszenie, które dokonało secesji, czyli odejścia, oddzielenia się od obowiązujących norm, zasad i tradycji w sztuce. W 1897 r. Gustav Klimt w jednej chwili staje w światłach jupiterów. Jako prezes Stowarzyszenia Artystów Austriackich jest wiodącą postacią wśród tzw. secesjonistów, dążących do odnowy w sztuce. Pawilon Secesji na wiedeńskim Placu Karola staje się budynkiem wystawowym nowego ruchu. Jest to okres największych jak do tej pory skandali artystycznych, których punkt szczytowy nastąpił w 1900 r., kiedy Gustav Klimt ukończył obrazy przedstawiające alegorie wydziałów Uniwersytetu Wiedeńskiego. W piśmie protestacyjnym w sprawie alegorii wydziałów, namalowanych przez Klimta dla Uniwersytetu Wiedeńskiego, napisano: „Nie walczymy przeciwko nagiej, ani przeciwko wolnej sztuce, tylko przeciwko sztuce brzydkiej”. Na wystawie światowej w Paryżu Klimt otrzymuje Grand Prix za obraz "Filozofia" z cyklu alegorii wydziałów. Od tej chwili Gustav Klimt cieszy się sławą na skalę europejską.
Najsłynniejszym obrazem Klimta jest „Pocałunek”. Obraz przedstawia zatraconą w miłosnym objęciu parę kochanków odzianych w złote szaty na kwiatowej łące. Natomiast Adam i Ewa to pierwszy i jedyny biblijny obraz Klimta. Tematycznie stanowił rozwinięcie wielu wersji „Pocałunku”. O ile jednak we wszystkich wcieleniach „Pocałunku” dominuje mężczyzna, o tyle tutaj na pierwszy plan wysuwa się Ewa. Mężczyzna jest bierny, senny, podczas gdy kobieta jest aktywna, przebudzona. Noc ( księżyc) była tradycyjnie siłą żeńską, dzień (słońce) męską i tak zostały one przedstawione w „Pocałunku”. Tutaj jednak to mężczyzna kojarzony jest z nocą, natomiast jaśniejsza kobieta emanuje słońcem. Klimt stopniowo przełamywał stereotypy seksualności rodem z epoki „fin de siecle” na rzecz szerszej i bardziej oryginalnej wizji.