Dzbanek do kawy i dwa imbryki do herbaty

srebro częściowo złocone próby 84, cechowane (Malcz - w prostokącie o zaokrąglonych narożach, cecha probierni z inicjałami probierza cyrylicą, rokiem, próbą i orłem dwugłowym, znak warsztatowy - kotwica w owalu, od spodu pokrywek - orzeł dwugłowy w kole i próba); dzbanek - wys. 25,5 cm, szer. 25,5 cm, głęb. 14,4 cm; imbryk - wys. 13,5 cm, szer. 28,2 cm, głęb. 15,4 cm; imbryk mniejszy - wys. 11 cm, szer. 22,5 cm, głęb. 13 cm; waga 1589 g.
Warszawa, 1870.
Naczynia na kolistych, profilowanych stopach. Dzbanek gruszkowaty z wydłużoną szyją, imbryki koliste, spłaszczone. Ucha z drewna czernionego osadzone w tulejkach srebrnych, w imbrykach c-kształtne, w dzbanku esowate; wylewy w formie dzióbków, gładkie; nakrywki na zawiasku, silnie wysklepione, zwieńczone gałką czernioną. Na brzuścach grawerowany ślepy kartusz obwiedziony dekoracją floralną. Wnętrze naczyń złocone.
W 1864 roku Karol Malcz wycofał się z zawodu, a firmę po nim przejął bratanek jego żony Teodor Werner. Werner zachował cechę warsztatową Malcza, a do 1871 roku używał również jego cechy imiennej.