porcelana biała; wys. 29,5 cm, podstawa 14 x 14 cm;

sygn. kobaltem podszkl.: berło oraz wyciski: 375, znak Z, małe odwrócone c.
Niemcy, Berlin, XIX/XX w. - pocz. XX w.
Na kwadratowej niskiej, podstawie zakomponowana po przekątnej grupa rodzajowa. Mężczyzna w trójdzielnym kapeluszu i rozpiętym kubraku (sprzedawca pasmanterii?), w lekkim kontrapoście, pochylony, oparty łokciem o ustawioną na kamieniu przenośną kasetę z szufladkami, ze zwiniętą wstążką (taśmą) w uniesionej prawej dłoni. Obok siedząca na ziemi kobieta, obejmuje lewą ręką siedzące na kolanach nagie dziecko w czepeczku, jedzące palcami z miseczki podtrzymywanej przez matkę. Ubrana w długą suknię i kaftan z kontrafałdami, z włosami podwiązanymi przepaską- chusteczką; unosi głowę w stronę mężczyzny i wyciąga ku niemu prawą dłoń z nieokreślonym przedmiotem (ubity).