Portret oficera carskiego

olej, płótno dublowane; 98 x 78 cm;
sygn. i dat p. d.: Kaniewski 1860.
Książę Mihaił Gorczakow (1792-1861) uważany za jednego z najwybitniejszych dowódców Imperium rosyjskiego, obok Kutuzowa i Suworowa. Podczas Wojny Krymskiej mianowany naczelnym dowódcą Krymu i wszystkich sił południowej Rosji na miejsce
odwołanego księcia Mienszikowa. Stawił czoła koalicji złożonej z Turcji, Francji, Anglii i królestwa Sardynii. Wsławił się podczas oblężenia Sewastopola, które wytrzymał przez rok. Dynastia książęca Gorczakowów - Rurykowiczów wywodzi się od Ruryka, Wielkiego księcia
kijowskiego (862). Należy do pięćdziesięciu jeden rodzin, które założyły Cesarstwo Rosyjskie w 1721 roku. Ich przodkami są święta Olga, święty Włodzimierz Wielki, święty Michał Czernichowski (zamęczony przez Batu-Chana w 1246 roku).
W 1846 r. Mihaił Gorczakow został mianowany gubernatorem generalnym Warszawy. Zmarł 30 maja 1861 r. w Warszawie. Jego ciało zostało pochowane na jego życzenie w Sewastopolu.