Komplet sztućców w kantynie na 12 osób

składający się z 12 widelców i 12 noży do drugiego dania (dł. 21,4 cm i 26,7 cm),12 łyżek do zupy (dł. 22,2 cm), 12 widelców i 12 noży do przystawek (dł. 18,3 cm i 21,6 cm), 12 łyżeczek do herbaty (dł. 15,6 cm), 12 łyżeczek do kawy (dł. 10 cm) oraz łyżki wazowej (dł. 32,2 cm), łyżki półmiskowej (dł. 27,5 cm), chochelki do sosu (dł. 19 cm), 2 solniczek kolistych na trzech nóżkach, ze szklanymi wkładami (wys. 2,7 cm, średnica 5,5 cm), 2 łyżeczek do soli z łopatkowymi czerpakami (dł. 9 cm) i 12 koziołków do sztućców z krzyżakami zakończonymi kulkami, połączonymi płaskimi poprzeczkami (wys. 3,1 cm, szer. 9 cm, głęb. 3,1 cm);
srebro próby 3 cechowane (cecha probierni z głową Diany, próbą 3 i literą A, znak złotnika - hełm rycerski i znak dostawcy dworu - w owalach, na solniczkach monogram FB, polska cecha z lat 1963 -1986), stal (Stainless-rostfrei-inax / MADE IN POLAND oraz nierdzewne), szkło, drewno; waga 3994 (bez noży).
Wiedeń, k. XIX w.
Trzonki gładkie, łopatkowate, o krawędziach faliście wykrojonych, trzonki noży dociążone, ostrza wymienione ze stali nierdzewnej; sztućce w drewnianej kantynie wyłożonej szafirowym aksamitem i jedwabiem umieszczone na trzech poziomach
Początki firmy sięgają 1831 roku, gdy ojciec Josepha - Carl założył spółkę ze Stephanem Mayerhoferem. W latach 1835-1839 praktykował u nich Joseph Carl, który w 1844 roku został mistrzem, a w 1851 roku przejął interes ojca. W 1869 Klinkosch wycofał się ze spółki z Mayerhoferem.
Wysokiej jakości i eleganckie wyroby firmy cieszyły się wielkim uznaniem szczególnie wśród arystokracji i bogatej klasy średniej, z jej usług korzystał również dwór cesarski (otrzymała tytuł dostawcy dworu w 1855 roku i prawo wybijania orła cesarskiego). Miała licznych odbiorców za granicą. Brała udział w wystawach światowych zdobywając medale. W 1878 roku Klinkosch za zasługi dla kraju otrzymał tytuł szlachecki. Firma zaczęła używać znaku warsztatowego w formie hełmu rycerskiego z otwartą przyłbicą. W 1884 roku Joseph Carl przeszedł na emeryturę (zm. w 1889), a działalność kontynuowali jego dwaj synowie. W 1918 roku została przejęta przez Arthur Kruppa pod nazwą JC Klinkosch AG.