Ikona - Święci Apostołowie Piotr i Paweł

tempera na desce; 92,5 cm x 69 cm.
Rosja, k. XIX - pocz. XX w.
Wizerunki stojących Świętych; każdy z nich trzyma zamkniętą Księgę. Zwróceni lekko w lewo, w długich szatach i narzuconych na nie fałdzistych płaszczach; na stopach sandały. U góry podpisy cyrylicą w wydzielonych kartuszach. Z lewej Paweł - młodszy mężczyzna z ciemnym zarostem; z prawej Piotr - starszy, z siwą brodą. Nad głowami „koronkowe” kręgi nimbów. Tło obrazu złote, spłowiałe, wypełnione delikatnymi wzorami roślinno-geometrycznymi oraz bordiura z motywem
stylizowanej wici winnej latorośli - pozwalają datować malowidło na przełom wieków XIX i XX.
W ikonografii Kościoła Wschodniego obaj Święci często występują razem - jako „pierwsi wśród zwierzchnich”: umiłowany uczeń Jezusa Piotr, wyznaczony na najważniejszego spośród Dwunastu Apostołów, pierwszy biskup Rzymu i Paweł z Tarsu - nawrócony Szaweł; ów nie należał do pierwszych uczniów, ale wypełniając swą misję głoszenia nauk Chrystusa zasłużył na miano Apostoła Narodów. Obaj Święci zakładali gminę chrześcijańską w Rzymie za czasów Nerona, w dobie surowych prześladowań; obaj też ponieśli śmierć męczeńską (Piotr ok. 64 r. n. e. - ukrzyżowany głową w dół; Paweł ok. 67 r. n. e. - ścięty mieczem).