Apostoł Paweł na Malcie - szkic

olej, tektura; 45,3 x 27,2 cm;
na odwrocie napis odręczny: Szkic Siemiradzkiego / wg Dore / Paweł przybywa na Maltę(ołówkiem);
oraz nalepka: Fabryka / Ram złoconych oraz robót salonowych / i kościelnych / Franciszka Burdyńskiego / Ulica Marszałkowska Nr 112 / w Warszawie.
Do obrazu dołączona opinia pani Moniki Ochnio z 13.02.1995 r.

Fragment z opinii:
„Scena - czytamy w opinii - jest ilustracją epizodu z życia świętego Pawła Apostoła, słynnego krzewiciela wiary wśród pogan. W Cezarei został on postawiony przed królem Agryppą za szerzenie wiary w Chrystusa, w swojej obronie Paweł skorzystał z przysługującego mu prawa odwołania się do
cesarza. Wysłano go wówczas okrętem do Włoch wraz z innymi więźniami. Podczas tej podróży silna burza roztrzaskała okręt u wybrzeży wyspy Malty.
Wszyscy więźniowie i marynarze ocaleli dzięki Pawłowi (który najpierw nie pozwolił na ucieczkę marynarzy jedyną łodzią ratunkową, później zaś zarządził zjedzenie części wiezionego zboża i wyrzucenie reszty do morza dla odciążenia okrętu). Szkic ukazuje moment tuż po wylądowaniu rozbitków na skałach, gdy Paweł dziękuje Bogu w niebie za ocalenie, w które wierzył i które przepowiedział”. […] Szkic namalowany krótkimi, mocnymi pociągnięciami pędzla z monumentalnie potraktowaną postacią świętego Pawła, którego głowa została pokazana w świetnym skrócie - przypomina postacie apostołów w szkicu Siemiradzkiego do fresku „Ostatnia Wieczerza” dla soboru Chrystusa Zbawiciela w Moskwie z lat 1877-8. Kartony do tych fresków zachowały się w Państwowym Muzeum Rosyjskim w Sankt Petersburgu. Malowane z dużą ekspresją i skrótowo postacie na tych kartonach świadczą o nawiązaniu przez Siemiradzkiego do weneckiego malarza Giovanniego Battisty Tiepola. […] Kompozycja obrazu ze skałą od lewej i wzburzonymi falami morza z prawej przypomina obraz Siemiradzkiego „Za Tyberiusza na Capri” z 1881 r. Charakterystyczny jest motyw uschłej gałęzi, której ostry rysunek pojawia się na pierwszym planie - odnaleźć taki motyw można w licznych pejzażowych tłach rzymskich sielankowych scen Siemiradzkiego”.
Praca inspirowana drzeworytem wykonanym przez Gustawa Doré (1832-1883), do wydanej w 1866 roku „Biblii”, której ilustracje tego artysty były powszechnie znane.