Para pistoletów kapiszonowych w kasecie

stal, drewno orzechowe, róg; dł. luf z wąsem ca 29,7 cm, średnica (kaliber) 16 mm, dł. całk. 40 cm;
kaseta - drewno, skóra, papier, płótno, mosiądz, ircha; 12,5 x 44,5 x 28,5 cm.
Polska, Warszawa, lata 40. XIX w.
Pistolety pojedynkowe, opatrzone na wąsach luf cyframi arabskimi „1” i „2”. Lufy stalowe gładkie, okrągłe, w partii dennej - oddzielonej perełkową przewiązką - 8-granne; na grzbiecie lekko wypiętrzone pole płaskie, z profilami po bokach; jego przedłużeniem jest wąs odgrodzony szczerbinką; na płaskiej części inkrustacja: złota blaszka - kartusz z tłoczoną puncą - znakiem warsztatu: postać ludzka stojąca, z dużym cyrklem w ręku; po bokach litery „G.I.”, u góry korona pięciopałkowa. Dalej na grzbiecie inkrustowana srebrem i częściowo pisana złotem sygnatura: „I. G. IUNG A VARSOVIE”. Nad wylotem luf - muszki. Łoża orzechowe, długie, z rogowym zakończeniem pod wylotem luf. Kolby w partii grzbietowej podrzeźbiane w motywy akantowe. Głowice okute stalą, owalne, z wydatnym guzem; po bokach skrzydełka. Zamki kapiszonowe z kurkami i kominkami grawerowanymi w motyw akantu i rozetek; podobne motywy na płytach zamkowych - wić akantowa, muszle i promienie. Kontrpłyty z ażurem utworzonym przez płaskie, stalowe listwy. Osłony spustów stalowe, z przednim wąsem wyciętym ozdobnie, zakończonym trójkątną strzałką i tylnym gładkim, sięgającym głowicy kolby. Pod lufami w wydrążonych kanalikach osłoniętych ażurowymi tulejkami - umieszczone drewniane pobojczyki z rogowymi młotkami.
Puzdro drewniane, z wiekiem obitym czarną, wyprawioną „na jaszczur” skórą z tłoczeniami; pośrodku wieka - mosiężny szyldzik z antabką i grawerowanym monogramem wiązanym („WCL”?).
Wnętrze z gniazdami na pistolety, wyścielone pąsową irchą.

Pracownia rusznikarska Jungów, założona w 2 poł. XVIII w. przez seniora rodu Jana Jerzego [Johanna Georga] zm. 1813, mieściła się początkowo przy ul. Nowy Świat 44 (nr hip. 1302), później - już w czasach sukcesorów - przy ul. Chłodnej 30 (nr hip. 893). A spadkobiercami byli trzej synowie założyciela: Jan Antoni (ur. 1793), Jerzy Antoni (ur. 1796) i najmłodszy Marcin, którego daty urodzin nie znamy; wiadomo tylko, że w 1814 odbył czeladniczą wędrówkę do Wiednia. Broń sporządzana już po śmierci Jana Jerzego - nadal sygnowana była jego inicjałami i nazwiskiem oraz znakiem warsztatowym.

Lit.: Zygmunt Krzysztof Jagodziński, O stanie rusznikarstwa warszawskiego XIX wieku, w: „Miscellanea warszawskie XIX-XX w.”; Warszawa, 1996.