- w kiocie, z lampką wieczną
tempera na desce, podkład kredowo-gipsowy; 70 x 51 cm;
kiot -drewno złocone, emalia, szkło; 94 x 77 cm;
lampa z kroksztynem i łańcuchami - mosiądz złocony, wkład szklany (wtórny).
Rosja, ok. 1820-1840.
W centrum obrazu - stojąca na obłoku, podtrzymywana przez wieloskrzydłego cheruba postać Matki Bożej w koronie i z berłem, z Dzieciątkiem, błogosławiącym prawą ręką. Postacie otacza promienista mandorla. Nad ich głowami - również wśród obłoków i cherubów - Trójca Święta Nowotestamentowa: Bóg Ojciec, Chrystus z księgą i Duch Święty - jako Gołębica. W górnych narożach ikony - maski: solarna i lunarna. Nad mandorlą - chóry anielskie, z prawej i lewej strony tłumy świętych mężów i niewiast orędujących w imieniu wszystkich cierpiących ludzi o pomoc do Matki Najświętszej. Treść tych modłów zawarta jest w tekstach pisanych cyrylicą na szarfach nad głowami świętych i na trzymanych przez nich zwojach; mowa jest o przywracaniu ślepym wzroku, kulawym zdolności chodzenia, przyodziewaniu nagich, posilania głodnych, a podróżującym
i żeglującym zapewnianiu ochrony i opieki. Do tego tekstu odnosi się scena u dołu ikony z płynącym po wzburzonych falach statkiem, a także z grzesznikami na kolanach, wznoszącymi modły, postaciami chorych i pątników, którym udzielają pomocy aniołowie.
Malowidło ujęte dekoracyjną ramą złoconą, z motywami roślinnymi, częściowo wykonanymi w technice emalii. Całość zamknięta w gablotce - głębokim kiocie z oszklonymi drzwiczkami. Do ramy przymocowany ozdobny kroksztyn mosiężny z zawieszoną na trzech łańcuszkach wieczną lampką, w formie ażurowego, półowoidalnego koszyczka kameryzowanego kolorowymi szkiełkami, dekorowanego motywem krzyżyków greckich i uskrzydlonych główek anielskich; po bokach trzy ucha wycięte w ażurowe, przeplatające się woluty; wkład szklany, wtórny.
