Esterka

drzeworyt, papier; 15 x 9,8 cm (wymiar kompozycji);
sygn. ołówkiem p. d.: S.Dretler-Flin
l. d.: tytuł ryciny;
praca oprawiona.
Esterka, żydowska kochanka Kazimierza Wielkiego, o której pamięć żywa jest w legendach i tradycjach wielu polskich miast. Żadna też postać z kręgu króla Polski Kazimierza I Wielkiego tak nie pobudzała wyobraźni artystów i literatów jak Estera. Ignacy Krasicki wspominał o niej w X pieśni Myszeidy. Zdanie „Kazimierz - wielki! a przecie kwaterką / Łykał miód smaczny w Łobzowie z Esterką” z czasem przeszło w popularne powiedzonko: „Kazimierz Wielki pijał miód u Esterki”. Józef Ignacy Kraszewski poświęcił jej księgę szóstą powieści „Król chłopów”, a Aleksander Bronikowski dwutomową powieść „Kazimierz Wielki i Esterka”. W 1870 roku Władysław Łuszczkiewicz namalował obraz „Kazimierz Wielki u Esterki”.