Cukiernica dwuuszna

srebro częściowo złocone próby 1 (950) cechowane (cecha probierni państwowej z głową Minerwy i próbą 1, znak złotnika z monogramem EP w rombie);
wys. 19 cm, szer. 16 cm, głęb.11,7 cm; waga 475 g.
Paryż, k. XIX w.
Wsparta na czterech wolutowo zakończonych nóżkach, u nasady liściastych, z korpusem półkulistym wewnątrz złoconym, z dwoma c-kształtnymi, liściastymi uchami, zdobionym perełkowaniem, od połowy przewężonym, gładkim, z grawerowanym wiązanym monogramem CG, z kopulastą nakrywką zwieńczoną karczochem na czteroliściu.
Założona przez Emile’a Puiforcota, jego brata Joseph-Marie i ich wuja Jean-Baptiste Fuchsa w 1820 roku. W 1857 roku Emile Puiforcat z wujem zrejestrowali, znaną do dziś cechę -scyzoryk między literami EP. W 1892 roku wnuczka Emila wyszła za mąż za Louisa Victora Tabouret, który w 1915 roku zmienił nazwisko na Tabouret-Puiforcat. W tym czasie firma wykonywała głównie srebra stołowe w stylach historycznych.