Bez tytułu, 2000

gwasz, papier; 20 x 29 cm ( w świetle oprawy);
sygn. p. d.: H. NEUMANN.
Reżyser, scenarzysta, autor opraw plastycznych filmu animowanego, dydaktyk ASP w Warszawie. Klasyk polskiej animacji. Jeden z czołowych przedstawicieli nurtu eksperymentalnego w polskim filmie animowanym. Autor wielu autorskich filmów animowanych i tzw. kombinowanych,w których konsekwentnie podejmuje próby użycia filmowego pomysłowych tricków technicznych, poszukuje nowatorskich możliwości rozwiązań technicznoplastycznych, łączonych z gra aktorów, fotografią poklatkową, rysunkiem, wycinanką i różnymi innymi technikami animacji. Jednym z ważnych wątków podejmowanych przez Hieronima Neumanna w jego twórczości filmowej jest motyw „wariacji na temat życia peerelowskiego blokowiska”. Jest to bowiem autor krytycznie patrzący na siermięgę i nędzę peerelu: ciasnotę, tandetę i niedoróbki mieszkań w osiedlach wybudowanych z wielkiej płyty, upadek i upodlenie mieszkańców mrówkowców (filmy „4/5” „Blok” czy „Zdarzenie”). W krytycznym obiektywie kamery Neumanna odnajdujemy też inny symbol peerelu i postpeerelu - odbiornik telewizyjny. Ten „ogłupiacz” z blokowisk, nieomal nigdy nie wyłączany nachalnie migoczący elektroniczny „lokator” mieszkań (film „Remote Control”). Tak samo jak za Peerelu, gdy emitował dwa nieledwie programy, serwujący niestrawną papkę kablówki. Bez wątpienia filmy z motywem życia w blokowiskach i te z ukrytym bohaterem - telewizorem oraz mówiące o pozorach przemian życia w społeczeństwie doby przejścia z peerelowskiego socjalizmu w postsowiecki kapitalizm mają charakter profetyczny - daleko wykraczający poza ramy poprawnego, „słusznego” dzieła filmowego. Hieronim Neumann urodził się w Poznaniu w 1948 roku. Studiował na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. W 1977 roku obronił dyplom w pracowni Antoniego Zydronia w zakresie projektowania graficznego ze specjalnością komunikacji wizualnej. Dyplomowy film nosił tytuł „Wyliczanka”. W połowie lat 80-tych artysta rozpoczął pracę w poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Obecnie, po uzyskaniu w 2000 roku tytułu profesora sztuk plastycznych pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego w ASP w Poznaniu oraz w warszawskiej ASP na Wydziale Grafiki, gdzie prowadzi Pracownię Animacji. Współpracował z wieloma studiami filmowymi.