Aniołek

drewno lipowe polichromowane i złocone, wys. 38 cm. Śląsk (?), Polska (?), ok. 1730-60 Rokokowa w charakterze, wysokiej klasy rzeźba aniołka odzianego w dekoracyjną, silnie gniecioną, rozwianą u lewego boku złoconą tkaninę z rączkami rozrzuconymi w bok w geście modlitewnego zachwytu i niewielkimi skrzydełkami na plecach, pierwotnie umieszczona była zapewne w zwieńczeniu dość niewielkiego (bocznego ?) ołtarza. Rzeźba operuje wyraźnymi korekturami optycznymi, mając przesadnie wydłużone nogi i dość krótki korpus i ewidentnie przeznaczona była do oglądania w pewnym skrócie od dołu. Uwagę zwraca dobrze opracowana anatomia o naturalnym modelunku pulchnego ciała i ogólny wdzięk, a także bardzo dobrze zachowana, niedawno konserwowana, wysokiej klasy pierwotna polichromia: wydobyta laserunkami karnacja i złocenia. Pewne cechy stylowe, jak wyjątkowo pulchny choć zarazem wdzięczny modelunek ciałka, zwłaszcza nóżek i rączek, budowa głowy o jakby gruszkowym kształcie, typ fizjonomiczny o drobnym nosku i ustach oraz migdałowym kroju oczu, czy w końcu kapryśnie ufryzowane włosy o kilku silnie modelowanych puklach mogą wskazywać na oddziaływanie wpływów rzeźby praskiej pierwszej tercji XVIII w. Ich krąg oddziaływania był dość szeroki; w naszym przypadku może chodzić zarówno o bliższy Czechom Śląsk (wówczas rzeźbę należałoby datować ok. 1730-50), jak i bezpośrednio o Rzeczpospolitą (wtedy datowanie należałoby przesunąć na ok. 1745-60).