Mazury, 2004

węgiel, czarny tusz, papier; 70 x 50 cm;
sygn., dat. i opisany p. d.: Adam / Myjak / Mazury / 2004.

Rzeźbiarz. Tworzy w zakresie rzeźby monumentalnej, kameralnej, medalierstwa i rysunku. Autor znanych pomników: katyńskiego na Cmentarzu Powązkowskim i (wraz z Januszem Pastwą) triumfalnego na frontonie Teatru Wielkiego w Warszawie, przedstawiającego kwadrygę Apollina. Tematem Adama Myjaka jest człowiek – zarówno pełnofigurowy, jak i jego torsy, biusty i portrety. Dla artysty ważna jest nie tylko monumentalna sylweta, widoczna nawet w małych formach rzeźbiarskich, polimorficzna struktura materii jego rzeźb ale też psychologiczna introspekcja w osobowości jego rzeźbiarskich istot, „(…) sylwetki i figury Myjaka przesiąknięte są podskórnym, trudnym do ujęcia w słowa „niewyrazem”, uśpieniem i jednocześnie budzeniem się ze snu, opornym i pełnym wewnętrznej, niemal tragicznej męki, dążeniem do zrzucenia z siebie pierwotnego bezwładu i toporności, do wyartykułowania się za wszelką cenę” – pisał Waldemar Siemieński o twórczości Adama Myjaka. Jest to aspekt, który w tajemniczy sposób łączy jego rzeźby z anonimowymi torsami, biustami, głowami rzeźb antycznych wydobywanymi z rumowisk wykopalisk. Na ich obliczach na zawsze zastygła w rozpadzie i zniszczeniu, melancholijna nostalgia ich uśmiechów, grymasów i póz. Urodził się w Starym Sączu w 1947 roku. Studiował w latach 1965–1971 na Rzeźbie na ASP w Warszawie. Dyplom z wyróżnieniem zrealizował w pracowni Zofii Demkowskiej. Od tego czasu pracuje na ASP w Warszawie. Obecnie prowadzi pracownię na Rzeźbie. Rektor ASP w Warszawie w latach 1990–1996, 1999–2005, 2012–2016, oraz od 2016 roku do chwili obecnej. Dziekan Wydziału Malarstwa w latach 1989–1990. Artysta o bogatym życiorysie twórczym. Uczestnik ważnych dla sztuki polskiej grup artystycznych O poprawę i Śmietanka. Był redaktorem artystycznym „Nowego Wyrazu”, pisma literacko-plastycznego, w którym prezentowano najnowsze dokonania plastyki polskiej lat 70. Brał udział we wszystkich ważniejszych prezentacjach rzeźby polskiej w kraju i zagranicą. Profesor zwyczajny.
(A.W.)