Dewizka do zegarka, zakończona kluczykiem

złoto pr. 750, włosy ludzkie, perełki; biały szafir;
6,8 x 4,8 cm, dł. całkowita z łańcuszkiem 42 cm; waga całk. 34,200 g.
Szwajcaria; ok. 1850-1860
W formie medalioniku, zbliżonego do prostokąta o zaokrąglonych narożach, dwustronnego, z wypukłym szkiełkiem. Z jednej strony na białym tle ułożona z włosów dekoracja w formie zwiniętego w wolutę piórka; nad nim wiązany monogram „FLN”, opasany przez zjadającego
własny ogon węża (częsty motyw masoński); obok kwiat bratka. Z drugiej strony róg obfitości z włosów, przewiązany perełkami, z bukietem kwiatów i ziół. Oprawa złota z motywem sznura z węzłami na końcach. Do ruchomego kółeczka u góry mocowany łańcuszek pleciony z włosów, poczwórny, zakończony z obu stron skuwkami złotymi z motywem serca; pośrodku łańcuszka - większa skuwka, również z motywem serca. Rzadki okaz biżuterii sentymentalnej, niezwykle popularnej zwłaszcza w XIX wieku, tworzonej między innymi z włosów ukochanych osób, albo też włosów zmarłych, co nadawało tym przedmiotom cechy relikwiarzyków.