Szabla polska, oficera kawalerii, wz. 1916-17, w pochwie

stal, mosiądz, drewno, skóra; dł. głowni 83 cm, dł. całk. 96,5 cm, krzywizna 8,2 cm, dł. w pochwie 101 cm.

Polska, Warszawa, lata 20. XX w.

Głownia stalowa, gładka, z wyoblonym grzbietem, w partii pióra przechodzącym w ość. U nasady zewnętrznego płazu silnie zatarty napis: „[B]OR[OWSKI” (?). Jelec mosiężny, krzyżowo-kabłąkowy, z 2 obłękami; na krzyżu migdałowym ryta geometryczna dekoracja z promienistym słońcem; tylne ramię zakończone łezką. Rękojeść drewniana, w skórze, z 11 karbami, w oplocie z mosiężnego, skręcanego warkoczowo drutu. Głowica owalna, z rozetową śrubą; kapturek z orłem w koronie na tarczy Amazonek, z długim warkoczem. Pochwa stalowa, opatrzona dwiema ryfkami z brajcarkami.