Nożyk do papieru z warszawską Syrenką, lata 50. XX w

srebro pr. 3; waga 15 g., dł. 14 cm;
cechowany: cecha srebra i cecha OR/NO [w prostokącie].
Spółdzielnia rękodzieła ORNO założona 18 czerwca 1949 r. w Warszawie, wypracowała styl charakterystyczny dla całej powojennej biżuterii, zwany też popularnie stylem „ornowskim”. Kierunek rozwoju i stylistykę srebrnych precjozów powstających w pracowni ORNO określili: Romuald Rochacki (pierwszy prezes Spółdzielni), wraz z jej wieloletnim kierownikiem artystycznym, Adamem Jabłońskim oraz gronem współpracowników, do których należeli wybitni rzeźbiarze i specjaliści z zakresu wzornictwa. Alfons Karny, Edward Pachulski, Czesław Knothe, Kazimierz Nita, Wanda Telakowska,
Wiktoria Antoniewska-Czechowska. Spółdzielnia słynęła nie tylko ze srebrnej biżuterii. W jej pracowniach wykonywano również galanterię srebrną: puchary, kasety, puderniczki, papierośnice, oraz - na zamówienie - insygnia władzy (rektorskie, urzędnicze).
(źródło: Anna Wiszniewska, Spółdzielnie artystyczne i ich rola w rozwoju współczesnej biżuterii, s. 3-4., za www.bizuteriaartystycznawpolsce.pl).