Zegarek podróżny, tzw. „oficerski”

mosiądz złocony, stal, szkło, emalia; wys. 14 cm; z antabką 15,5 cm; szer. 8,2 cm, głęb. 6,7 cm.
Anglia, 4 ćw. XIX w.
Prostopadłościenny, na 4 nóżkach, oszklony z 4 stron fazowanymi szybkami, osadzonymi pomiędzy kanelowanymi kolumienkami na narożach, zwieńczonymi laufrowymi sterczynami. Z wierzchu piąta tafelka grubego, fazowanego szkła - umożliwiająca obserwację ruchu balansu. Uchwyt - antabka z poziomą, kanelowaną beleczką. Od frontu kolista, biało emaliowana tarcza z rzymskim podziałem godzinowym, wmontowana w mosiężną ściankę, z nałożoną delikatną, ażurową dekoracją z wici roślinnej. Z tyłu na zewnętrznej płycie u dołu numer: „B 3615”; u góry litery „S” [„Slow”] i „F” [„Fast”] oznaczające regulację chodu zegara.