Kufel barokowy

srebro kute, repusowane, odlewane i cyzelowane, grawerowane, złocone cechowane (znak złotnika mało czytelny, znak miejski);
wys. 26,5 cm, szer. 27 cm, głęb. 21 cm; waga 2717 g.
Hamburg, k. XVII wieku


Wsparty na kolistej stopie z półwałkiem dekorowanym repusowanymi owocami i wicią roślinną, z cylindrycznym korpusem z przedstawieniem w wysokim reliefie bóstw morskich - Neptuna
z trójzębem siedzącego na hippokampie, trytonów walczących z monstrualną rybą oraz nereidy płynącej na delfinie i syreny; w tle żaglowiec i łódź rybacka unoszące się na spokojnym morzu;
pod górną krawędzią gładki pas ujęty w półwałki; nakrywa na zawiasie połączonym z małżowinowo-akantowym uchem, zdobionym hermą maszkarona, obrzeżona półwałkiem zdobionym
analogicznie jak stopa; na nakrywie zamontowana plakietka z przedstawieniem siedzącego pod drzewem Okeanosa jako brodatego starca opartego prawą ręką o dzban z którego wylewa się
woda, trzymającego w lewej ręce tarczę z grawerowanym leżącym lwem.
Johann Gru¨no został mistrzem złotniczym w 1677 roku i być może w tym samym roku otworzył warsztat; w 1709 roku został starszym cechu; po jego śmierci w 1718 roku, warsztat przejęła
wdowa, która prowadziła go prawdopodobnie do 1736 roku. Złotnikiem był również ich syn Isaak. Wdowa zapewne używała znaków męża. Znak ten, przypominający lwa lub gryfa stojącego
na tylnych łapach został przytoczony przez Schefflera (W. Scheffler, „Goldschmiede Niedersachsens”, Berlin 1965, s. 509, poz. 238, rys. 946). Na publikowanych obiektach występuje razem
ze znakiem miejskim i jest analogiczny do tego na kuflu i bardzo słabo czytelny
por. http://www.taskforce-kunstfund.de/fileadmin/object_records_excerpts%20/Gr%C3%BCno_ORE_2016-01-08_521810.pdf