W zimowy dzień, ok. 1939

gwasz, papier; 93 x 72 cm;
sygn. p. d.: Z. STRYJEŃSKA;
Z opinii dołączonej do gwaszu: (…) Prace swe artystka poddała nowoczesnej „redakcji” mającej swe źródło w doświadczeniach Rytmu - „ugładzonej”, polskiej wersji kubizmu. Artystka odniosła międzynarodowy sukces jako autorka oprawy malarskiej polskiego pawilonu na Wystawę Światową
w Paryżu (1925). Konsekwentnie trwała przy swoim indywidualnym stylu aż po kres życia. Za datowaniem opiniowanej pracy na późne lata 30. przemawia jej kompozycja - silnie wypełniona powierzchnia obrazu postaciami i rekwizytami, perspektywa budowana przez ustawienie jeden na
drugim planów, ukośne linie kompozycji, nasycona kolorystyka.