Popiersie świętego

drewno lipowe, pierwotnie polichromowane, wys. 99 cm. Śląsk (?), Polska (?), 2. połowa XVII w. Bardzo wysokiej klasy rzeźba z okresu dojrzałego baroku przedstawia świętego zakonnika w ujęciu po pas, o bujnych rozpuszczonych włosach i podobnie traktowanej obfitej brodzie, ze złożonymi na piersiach rękami, odzianego w habit ze szkaplerzem przerzuconym przez szyję. O jakości dzieła przesądza doskonale potraktowana anatomia - twarz o wielkich, starannie opracowanych oczach, silnie zbudowanym nosie, mięsistym modelunku policzków, czoła i ust, świetnie, realistycznie potraktowane ręce o sugestywnie oddanych, kościstych palcach, czy wijące się wężowato włosy. Ujęcie po pas i płaskie opracowanie spodu wskazują iż pierwotnie rzeźba była zapewne umieszczona na konsoli i aplikowana do płaskiego tła, zdobiąc tło ołtarza, bądź ścianę lub filar kościoła. Typ silnie realistycznej rzeźby drewnianej o obecnej również pewnej nucie klasycyzującej, widocznej choćby w dukcie fałdów szaty, czy gładko potraktowanych gałkach regularnych oczu, może wskazywać na 2. połowę XVII w. i środowisko północne - Śląsk bądź Pomorze. Polichromia, a być może również złocenia, pokrywające niegdyś dzieło zostały niemal całkowicie zdarte (w załomkach fałdów widoczne są ślady gruntu kredowego), odsłaniając jednocześnie wysoką klasę opracowania rzeźbiarskiego drewnianego tworzywa.