Miniatura orderu Św. Stanisława (jako odznaczenia rosyjskiego)

krzyż równoramienny, o rozdwojonych, szpiczastych końcach zwieńczonych kulkami, pokryty ciemnoczerwoną emalią; pomiędzy ramionami krzyża - cztery złote, ażurowe orzełki dwugłowe pod koroną carów; pośrodku na białej emalii - czerwone, przenikające się litery „SS” [Sanctus Stanislaus]; wokoło wieniec laurowy z zielonymi listkami; u góry kółeczko i zawieszka w formie ruchomej pętelki;
na uszku cechy probiercze;
złoto pr. 56, emalia; krzyż 4 x 4 cm, wys. z zawieszką 5,5 cm; waga 10 g.
Rosja, Petersburg, złotnik AK - Aleksander Karpowicz Karpow, czynny 1898-1908.

Order Św. Stanisława - ustanowiony 7 maja 1765 przez ostatniego króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego - ozdobiony był czterema biało emaliowanymi orłami polskimi; pośrodku - pomiędzy literami „SS” - widniała postać św. Stanisława z pastorałem biskupim, a na stronie odwrotnej - monogram królewski „SAR”. Tuż przed końcem powstania listopadowego car Mikołaj I włączył order - na podstawie ustawy z 17 listopada 1831- do odznaczeń rosyjskich. Od 1832 - pomiędzy ramionami krzyża znalazły się - zamiast orłów polskich - dwugłowe orły rosyjskie.