Misa norymberska

kolista, głęboka; powierzchnia lustra przechodzi niemal pionowym załamaniem w ściankę boczną; pośrodku lustra - wydzielona okręgiem z półwałka - repusowana scena starotestamentowa, wyobrażająca Jozuego i Kaleba, niosących na drągu olbrzymią kiść winogron; w otoku pełniąca funkcję ornamentu majuskułowa tekstura epigraficzna; szeroki, lekko ukośny kołnierz - z wybijaną wokoło puncynami dekoracją: na przemian
motyw zgeometryzowanej lilii oraz litery „IR” w prostokącie;
mosiądz (silnie wykwaszony, z wydobytym na powierzchnię kolorem miedzi); wybijanie, repusowanie, scena w menisku formowana na matrycy, zdobienie puncynami; wys. 7,5 cm, średnica dna 28 cm, wylewu 37,8 cm.
Niemcy, Norymberga, XV/XVI w.

Misy norymberskie służyły celom sakralnym - głównie chrzcielnym, ale też i świeckim; wyrażało się to w zróżnicowanym sposobie zdobienia. Dominowała tematyka religijna: scena Grzechu Pierworodnego z Adamem i Ewą, Zwiastowanie, Baranek Boży, Madonna z Dzieciątkiem, Męczeństwo św. Sebastiana. Sporą grupę tworzyły też misy z wzorami floralnymi i geometrycznymi: motyw rozety, gwiazdy, akantu etc. Przeznaczone były do umywania rąk przed posiłkiem oraz innych potrzeb domowych. Scena przedstawiona na oferowanej misie ma swoje odniesienie w tekście biblijnym z IV Księgi Mojżeszowej- Liber Numeri, 13, 1-33. Mowa w nim o wysłańcach Mojżesza, którzy na rozkaz Pana mieli sprawdzić urodzajność i dostępność krainy Kanaan - Ziemi Obiecanej [„Przyszli potem aż do rzeki Eschol i urżnęli tam gałąź z gronem jednem jagód winnych i nieśli ją na drążku…”]. Scena jest symbolem poddania się woli Bożej i otuchy czerpanej z Bożych obietnic.