Dziecko w beciku, 1905

pastel na podrysowaniu ołówkiem, papier;
46 x 60,5 cm (w świetle oprawy);
sygn. i dat. p. g.: SW / 1905

Stanisław Wyspiański wielokrotnie podejmował się tworzenia wizerunków dzieci, szczególnie trójki swoich pociech Mietka, Stasia i Helenki.
Przedstawienia niemowląt pojawiały się rzadziej, zazwyczaj przy okazji często powielanego tematu macierzyństwa. Najsłynniejszym bodaj obrazem samego niemowlęcia jest Śpiące dziecko w poduszce (Śpiący Staś) z 1902 roku (pastel, papier żeberkowy na tekturze, 62,5 x 47,5 cm; Muzeum Śląskie w Katowicach).
Oferowany obraz jest portrecikiem nieznanego dziś niemowlęcia leżącego w miękkich poduszkach, ubranego w jasnoróżową sukienkę. Dziecko jest obudzone, pełne spokoju, ale zarazem zaznaczony został charakterystyczny ruch maleństwa - kopanie nóżkami, ruch rączek, z których jedna trzyma kawałek sukienki, rozwarte usteczka i szeroko otwarte oczy, z zaciekawieniem obserwujące to, co się dzieje dookoła niego. Wyrazisty kontur, miękkość linii i dekoracyjność kompozycji, należą do najbardziej charakterystycznych cech malarstwa Stanisława
Wyspiańskiego. W 1905 roku, w którym powstał oferowany obraz powstało jedno z najsłynniejszych dzieł artysty „Macierzyństwo”, ukazujący młodą kobietę karmiącą piersią dziecko. Była to inna wersja skromniejszej kompozycji z 1902 roku, będąca przedstawieniem żony artysty karmiącej małego Stasia. Trudno jednak przypuszczać by oferowany obraz także mógł być portrecikiem małego Stasia, do którego artysta powrócił po trzech latach. Z całą pewnością jednak pojawienie się nieznanego wcześniej w literaturze dzieła jest wyjątkowym wydarzeniem na rynku artystycznym.