Stół neorokokowy

o blacie zbliżonym do prostokąta, profilowanym na obrzeżu, podobnie jak oskrzynienie falistym w zarysie, wsparty na czterech kabriolowych nóżkach, zakończonych stopką. Oskrzynienie i górne partie nóg ozdobione płaskorzeźbionymi
ornamentami rokokowymi i regencyjnymi złożonymi z ceownic, serc, liści, kwiatów, kratki;
mahoń; 76,5 x 124 x 75 cm.
Polska (?), 3 ćw. XIX w.

Stół neorokokowy o cechach dekoracji popularnych m.in. w warszawskim ośrodku stolarskim, charakteryzujących się zdobieniami z delikatnego, zadrobionego ornamentu, plastycznego, często na dobrym poziomie snycerskim. Stół ze śladami patyny, dekoracyjny.