Serwantka klasycystyczna

prostopadłościenna, zamykana jednoskrzydłowo, wsparta na czterech wysmukłych, graniastych i zbieżnych nóżkach. Korpus w górnej partii przeszklony, u dołu pełny. Całość zwieńczona wypiętrzonym, ściętym na bokach gzymsem. We wnętrzu trzy półki;
konstrukcja - sosna; okleina - mahoń; 159,7 x 59,3 x 35,7 cm.
Polska, 1 ćw. XX w.

Niewielka serwantka do prezentacji porcelany i cennych drobiazgów, o wysmukłej formie, proporcjonalna. Kształt nawiązujący do mebli klasycyzujących, które ponownie modne, z uwagi na swój uniwersalizm i prostotę, stały się na początku XX wieku.