Kobierzec saruk

osnowa - bawełna biała; wątek - bawełna niebieska;
runo - wełna wiązana asymetrycznie o gęstości ok. 3200 węzłów/ dm kw;
wymiary: 192 x 134 cm;
Persja północno-zachodnia; ok. 1900 r.

Na tle specyficznej barwy, charakterystycznej dla tego typu, pomiędzy amarantowym a łososiowym wiotkie gałązki i bukiety skierowane od bordiur ku środkowi. Deseń z założenia symetryczny acz wiązany “z pamięci” - środek kompozycji nie pokrywa się ze środkiem kobierca - druga połowa niejako ściśnięta. W bordiurze głównej rozetki ujęte w lancetowate liście falistej wici na granatowym tle, boczne na tle białym.Kobierce tego typu cieszyły się przed stu latu niesłychanym powodzeniem w bogacącej się Ameryce, funkcjonuje nawet termin: “saruki amerykańskie”.