Cassapanca renesansowa

o konstrukcji pseudo-ramowej w formie skrzyni z otwieranym wiekiem - siedzeniem i z oparciem zwieńczonym faliście, dekorowana rzeźbionymi ornamentami i hermami, intarsjowaną żyłką oraz geometrycznymi motywami inkrustowanymi w technice zwanej certosiną. Skrzynia u dołu ujęta szeroką listwą ozdobioną wolimi oczami, wsparta od frontu na klockowatych nogach zbudowanych z wolut, a z tyłu na graniakach. Pośrodku frontu skrzyni herb (strzała i pióro przewiązane wstęgą), ujęty hermami i zwieńczony gzymsem z liści, a na bokach dwie uskrzydlone postaci, oparcie zaś flankowane męskimi hermami. Na froncie i oparciu po dwa prostokątne pola, a na siedzeniu i bokach pojedyncze, w zwieńczeniu zaś faliste z kołem pośrodku, wszystkie ujęte profilowanymi listwami ozdobionymi stylizowanymi liśćmi. Pola ozdobione szachownicą z inkrustacją z kwadratów, rombów, trójkątów, kół i rozet;
konstrukcja i dekoracje snycerskie - orzech;
inkrustacje - kość słoniowa (?); żyłka - bukszpan; 137 x 158 x 57 cm.
Włochy, Toskania, XIX w. (elementy z XVI w.)

Omawiany typ siedziska, zwany ławą skrzyniową (w jęz. wł. cassapanca) rozpowszechnił się w okresie renesansu we Włoszech i służył do siedzenia, spania i przechowywania różnych przedmiotów. Prezentowany egzemplarz wykonano zapewne w końcu w XIX wieku łącząc inkrustowane XVI wieczne płyciny ze współcześnie wykonanymi snycerskimi dekoracjami i innymi elementami konstrukcji. Znane meble dekorowane, jak prezentowana cassapanca, certosiną nie
posiadały dodatkowo rzeźbiarskich ozdób. Ta technika zdobnicza, równie charakterystyczna dla włoskiego meblarstwa, jak sam typ siedziska, to wczesna forma intarsji i inkrustacji, polegająca na wklejaniu w wycięte w masywie, wgłębne, niewielkie pola, regularnych ornamentów geometrycznych z kości lub masy perłowej. Początkowo dekorowano nią jedynie meble skrzyniowe, a w XIX wieku, także na inne typy sprzętów. Rozpowszechniła się w XIV wieku w klasztorach Lombardii, jak
również w Toskanii i Veneto. Obecnie stosowana nazwa wywodzi się od uprawiających ją braci kartuzów z Pawi (certosa di Pawia).