Sekretarzyk klasycystyczny

o prostych bokach, w górnej partii zamykany półokrągłą, żaluzjową klapą, z siedmioma szufladami umieszczonymi nad wnęką na kolana (jedna szersza) oraz na jej bokach (po trzy jedna nad druga). Całość wsparta na ośmiu graniastych nóżkach, w górnej partii podciętych u dołu zbieżnych (po cztery na bokach pod szufladami), fornirowana, intarsjowana. Powierzchnie ujęte obramieniami i wstęgami, z geometrycznymi polami wypełnionymi wzorzystą okleiną.
We wnętrzu sekreterowym siedem szufladek, po dwie na bokach i trzy nad umieszczoną pośrodku wnęką. Szufladki blokowane zasuwkami umieszczonymi na wewnętrznej stronie boków wnętrza sekreterowego;
konstrukcja - sosna; fornir - orzech, czeczota brzozowa, wstęgi - drewno drzewa śliwkowego;
97 x 113 x 61 cm.
Europa Środkowa, XVIII/XIX w.
Sekretera o formie i dekoracji popularnej na obszarze środkowej Europy, na które składa się zarówno zamknięcie żaluzją i podstawa wypełniona licznymi szufladami,
nawiązujące do francuskich pierwowzorów jak i prosty układ fornirów lokalnego pochodzenia.