Szabla polska, tzw. „kościuszkowska”, w pochwie

głownia stalowa, obustronnie ciągniona w szerokie zbrocze, z przygrzbietową bruzdeczką sięgającą do pióra; na obu płazach w partii zastawy ryte zdobienia roślinno-geometryczne oraz napis: „Pro / Deo et / Patria”; jelec mosiężny, krzyżowo-kabłąkowy, z tylnym ramieniem wygiętym ku dołowi i zakończonym owalnie; wąsy krzyża soczewkowe;
kabłąk z tralkową przewiązką; głowica owalna, puklowana, zakończona guzem, z krótkim kapturkiem; rękojeść drewniana, karbowana w drobną kratkę po bokach, a na ściance frontowej i tylnej zdobiona rowkami; pochwa mosiężna, ze stalową ostrogą i dwiema szerokimi ryfkami z brajcarkami;
stal, mosiądz, drewno; dł. głowni 81 cm, krzywizna 5,3 cm, dł. całk. 95,5 cm, dł. w pochwie 100 cm.
Polska, k. XVIII w.