Sekretera w stylu Ludwika Filipa

o prostych bokach i froncie, z pięcioma szufladami, umieszczonymi między odkładaną klapą, (dwiema u góry i trzema u dołu), zwieńczona wydatnym, profilowanym gzymsem, wsparta na czterech nogach, przednich konsolowych, tylnych graniastych, fornirowana. Na frontowych narożach ozdobiona spiralnymi tralkami z przewiązkami. Klapa z ozdobną ramą wyciętą faliście od wewnętrznej strony. Wewnętrzna strona klapy wyklejona zielonym suknem. Wnętrze sekreterowe z centralnie umieszczoną szafką zamykaną jednoskrzydłowo, na bokach której pojedyncze otwarte schowki oraz u góry i u dołu szufladki: po dwie pod wnękami i jedna pod skrzydłem drzwiczek oraz jedna długa u góry. Skrzydło drzwiczek delikatnie wybrzuszone, ujęte na bokach połówkami tralek. Lico górnej szuflady imitujące podział na trzy szufladki, pośrodku nad skrzydłem drzwiczek z naklejoną płyciną imitującą tympanon. Lico szufladki poniżej drzwiczek analogicznie do nich wybrzuszone, imitujące trójstopniowe schodki. Lica szufladek i boków długiej na zewnętrznych bokach lekko łukowato wygięte. Lica małych szufladek, imitacji na długiej oraz drzwiczek ozdobione intarsjowanymi wstęgami tworzącymi obramienia, na schodkach trzy pola;
konstrukcja - sosna; fornir - mahoń; 158,8 x 99,5 x 54,8 cm.
Polska, ok. 1850

Sekretera o formie i zewnętrznej dekoracji typowej dla stylu Ludwika Filipa, prosta i funkcjonalna. Fornirowana wzorzystym mahoniem, o głębokiej barwie. Wnętrze sekreterowe rozbudowane, imitujące architektoniczny podział wnętrz osiemnastowiecznych kabinetów, z drzwiczkami szafki jako portalem, obudowanym kolumnami, chodami i tympanonem.