Kobierzec Lori

osnowa i wątek - wełna brązowa; 382 x 184 cm;
Persja zachodnia, koniec XIX w.

Otoczone trójkątnymi wrębami i niewielkimi narożnikami granatowe pole podzielone siatką na romboidalne pola wypełnione gwiaździstymi rozetkami. Bordiura 4-pasowa. Szeroka gama odcieni głębokich acz zharmonizowanych 9 barw miękkiego dość wysokiego, połyskliwego runa. Deseń ten należy do jednych z najrzadziej występujących nie tylko w kobiercach perskich ale i samym typie lori. Dodatkowym walorem zdaje się być świadectwo absolutnej unikalności: wyraźnie widoczne
próby “wyrównania” deseniu i nabierania wprawy w miarę postępu pracy (zawirowania siarki na początku tj. u dołu pola). Należy pamiętać, iż dawne kobierce wiejskie i koczownicze wiązane były “z pamięci” a tkaczki uczyły się tradycyjnych wzorów od matek dodając siłą rzeczy sporo swojej inwencji i często właśnie pewne nieregularności stanową o atrakcyjności konkretnych egzemplarzy.