Św. Walenty

drewno lipowe, polichromowane; uszkodzona prawa i utrącona lewa dłoń, fragmentaryczne odpryski farby, wys. 72 cm;
Prusy lub Warmia, 1 ćw. XVIII w.
Rzeźba przedstawia żyjącego w III wieku w Cesarstwie Rzymskim św. Walentego. Z wykształcenia był on lekarzem, zaś z powołania duchownym. Cieszył się w okresie średniowiecza i w czasach nowożytnych ogromną popularnością; dziś postrzegany głównie jako patron zakochanych, przez wieki był uważany za obrońcę przed ciężkimi chorobami, w tym umysłowymi, nerwowymi i epilepsją. Prezentowana rzeźba ukazuje św. Walentego w stroju kapłańskim, w sutannie, ornacie i birecie na głowie. U stóp widnieje postać chorego na epilepsję. Dość sztywno modelowana, archaiczna w wyrazie figura - powstała zapewne w środowisku Prus Królewskich lub Warmii - prezentuje konserwatywny nurt w rzeźbie polskiej 1. ćw. XVIII w.