Szabla polska, oficerska

wz. 21/22 z pochwą. Głownia stalowa, dług. 890 mm, szer. przy nasadzie 32 mm, z wygięciem 20 mm, szlifowana w trzy bruzdy, zakończona obosiecznym, centrycznym, płaskim piórem. Zastawa głowni zdobiona po stronie zewnętrznej trawioną dekoracją z gałązek dębowych z napisem „HONOR i OJCZYZNA” oraz umieszczonym w owalu wizerunkiem Orła w koronie. Przy nasadzie, po stronie wewnętrznej, wzdłuż części siecznej bita sygnatura „G. BOROWSKI / WARSZAWA”. Oprawa rękojeści przepisowa, mosiężna, zamknięta. Jelec krzyżowo kabłąkowy, z owalnie zakończonymi wąsami. Tylne ramię jelca zakończone płaską, okrągłą łezką skierowaną do dołu. Trzon rękojeści drewniany, karbowany, pokryty czarną, nieco wytartą, skórą i opleciony skręconym drucikiem. Pochwa z blachy stalowej, z dwiema ryfkami z nieruchomymi ogniwkami, w których osadzono ruchome kółka nośne. Pochwa zakończona u góry kołnierzem osadzonym na wcisk, u dołu niesymetryczną z przednim ramieniem dłuższym, płaską ostrogą. Stal, mosiądz, drewno, skóra. Dług. całk. w pochwie - 1050 mm; b. pochwy - 1015 mm. Waga: w pochwie - 1250 g; b. pochwy - 782 g. Rzeczpospolita Polska, lata 20-te XX w.