Szabla polska oficera piechoty

wz. 1917 z pochwą. Głownia od austriackiej szabli oficera piechoty wz. 1861, wykonana w jednej z wytwórni w Solingen, stalowa, jednosieczna, dług. 783 mm, szer. przy nasadzie 29 mm, z wygięciem na 20 mm, wklęsło szlifowana w szeroką bruzdę wzdłuż grzbietu na obu płazach, zakończona obosiecznym, centrycznym piórem z ością przez środek. Na nasadzie głowni wydzielonej wyraźnym progiem, po stronie wewnętrznej wybity napis „SOLINGEN”. Oprawa rękojeści zamknięta, mosiężna, przepisowa, szabli polskiej oficera piechoty wz. 1917. Jelec krzyżowo kabłąkowy, z dwoma bocznymi kabłąkami. W części środkowej pogrubiony, prostokątny, z trójkątnymi wąsami. Na spodzie tylnego ramienia wybita owalna sygnatura wytwórni „L. MORAWSKI Ska W WARSZAWIE”. Kapturek zdobiony Orłem w koronie, reperowany na krawędzi. Pochwa od austriackiej szabli oficera piechoty wz. 1861, z blachy stalowej, chromowana, z dwiema ryfkami. Dolna z nieruchomym koluszkiem, górna z prostokątną antabką po stronie wewnętrznej, u dołu zakończona płaską, wąską ostrogą. Stal, mosiądz, drewno, skóra. Dług. całk. w pochwie - 940 mm; bez pochwy - 913 mm. Waga: w pochwie 1149 g; bez pochwy - 761 g. Rzeczpospolita Polska, lata 1919 - 1920.