Św. Jakub Starszy

drewno nieokreślonego gatunku, wys. 117 cm. Francja lub Hiszpania, 2 poł. XVI - 1. poł. XVII w. Stojąca, wyprężona postać świętego Jakuba Starszego, niemal pozbawiona kontrapostu, bosonoga, odziana jest w strój, jaki tradycja ikonograficzna wiązała od wczesnego średniowiecza z tym apostołem i patronem pielgrzymek: przepasaną suknię, pelerynę, kapelusz (rondo uległo zniszczeniu) przełożoną przez ramię torbę podróżną i przytroczony z boku bukłak na wodę. Rzeźba - dość archaiczna w wyrazie, choć niewątpliwie powstała już w okresie pośredniowiecznym (do ok. poł. XVII w.) - pochodzi być może z kapliczki przydrożnej, o czym świadczyć może zarówno niewysoki poziom artystyczny, płasko opracowane odwrocie, jak i ogromny stopień zniszczenia pod wpływem warunków atmosferycznych. Uwagę zwraca tworzywo - nieokreślony gatunek drewna, twardego i ciężkiego, o ciemnobrązowym zabarwieniu. Wskazuje to niemal na pewno na miejsce powstania dalekie od kręgu środkowoeuropejskiego, w tym Polski (gdzie w tego rodzaju pracach dominowała lipina względnie dębina). Ostrożnie można wskazać na Francję lub Hiszpanię - kraje szczególnego kultu św. Jakuba. Prezentowana rzeźba byłaby bardzo rzadkim na rynku polskim przykładem wczesnonowożytnej snycerki krajów romańskich.