Serwantka stylu Ludwika Filipa

o prostych bokach i froncie, z zaokrąglonymi frontowymi narożami, zamknięta jednoskrzydłowo i przeszklona w górnej partii, u dołu z dwuskrzydłową szafką. Całość zwieńczona faliście, wypiętrzona pośrodku, wsparta na czterech nogach, przednich od frontu zaokrąglonych, z tyłu prostych, tylnych graniastych. W górnej partii boki i od front, podzielone poziomymi szprosami na trzy pola. Ramiaki i szprosy od wewnętrznej strony faliste. We wnętrzu dwie półki, na tylnej ściance lustro. Zwieńczenie ujęte zaokrągloną listwą i szerokim liściem pośrodku. Toczone kluczyny. Materiały: fornir - mahoń; konstrukcja - sosna; 194 x 108 x 47 cm; Polska, ok. 1860 Typowa serwantka w stylu Ludwika Filipa, wykorzystywana do przechowywania ceramiki i szkła.