Sekretarzyk neorokokowy

zamykany ukośnie ułożoną klapą, wsparty na czterech graniastych i kabriolowych nóżkach, fornirowany, intarsjowany motywami kwiatowymi. Płyta górna ujęta z trzech stron mosiężną, ażurową galeryjką. Klapa u góry faliście wycięta. Powierzchnie ujęte na obrzeżu żyłką, a na klapie i oskrzynieniu dodatkowo bukiety. Okucia odlewane, mosiężne. Szyld zamka wydłużony, na obrzeżu falisty, z liści i kwiatów. Na narożach przednich nóg dekoracyjne apliki o falistym zarysie z liści i kwiatów. Wnętrze z czterema przegrodami i trzema szufladkami u dołu oraz z pojemnikiem, zamykanym przesuwnym wiekiem. Wewnętrzna strona klapy
wyklejona skórą, ozdobiona na obrzeżu złotym moletem;
palisander, fornir - palisander, intarsje - bukszpan (?); 93 x 75 x 48 cm.
Europa Zachodnia, ok. poł. XIX w.
Sekretarzyk jest typowym przykładem stylu neorokokowego, który sięgał do wzorów z poł. XVIII wieku, a szczególnie mebli wykonywanych na dwór króla Ludwika XV.